Abstract:
در این پژوهش سعی شده است تا کارایی رژیم های مختلف ارزی بر اساس کاهش زیان بانک مرکزی در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) با توجه به شرایط اقتصاد ایران، بررسی شود. بدین ترتیب، پس از تنظیم الگو با در نظر گرفتن ویژگی های ساختاری یک اقتصاد صادرکننده نفت و به دست آوردن قواعد پولی بهینه تحت هر یک از رژیم های ارزی، مقدار تابع زیان بانک مرکزی، مقایسه می شود. تصمیمات بانک مرکزی در این الگو، با توجه به ارتباط متقابل بین نرخ های سود و ارز، گرفته می شود. نتایج نشان می دهد که قاعده بهینه پولی تحت رژیم نرخ ارز مدیریت شده عملکرد بهتری (زیان کم تر) نسبت به قواعد بهینه پولی تحت رژیم های دیگر ارزی دارد. بنابراین تصمیم گیری بر اساس بازخورد دو قاعده سیاستی، یکی برای نرخ های سود اسمی و دیگری برای نرخ تغییر ارزش اسمی ارز، توسط بانک های مرکزی اقتصادهای باز کوچک، می تواند اجرای بهتری نسبت به الگو های هدف گذاری تورمی و یا نرخ ارز ثابت به همراه داشته باشد. الگوی پیشنهادی می تواند نشان دهد که چگونه بانک مرکزی می تواند تصمیمات سیاستی مناسب تر (زیان کم تر) با اجرای سیاست های دو هدفی (نرخ های سود و ارز) اتخاذ کند.
Machine summary:
ارزیابی رژیمهای مختلف ارزی در یک اقتصاد باز کوچک 1 شیرین صلویتبار 2 ، دکتر جلالی نائینی 3 چکیده در این پژوهش سعی شده است تا کارایی رژیمهای مختلف ارزی بر اساس کاهش زیان بانک مرکزی در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) با توجه به شرایط اقتصاد ایران، بررسی شود.
com مقدمه هدف این مطالعه، بررسی کارایی رژیمهای مختلف ارزی در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) 1 برای طراحی سیاستهای پولی مناسب با ساختار یک اقتصاد صادر کننده نفت با در نظر گرفتن ارتباط متقابل نرخهای سود و ارز است.
به نظر وی، اگرچه ادبیات تجربی- که بیشتر روی اقتصادهای پیشرفته تمرکز دارد- نتوانسته است به نتیجهای مشخص درباره مطلوب بودن اثرات اعمال مداخلات ارزی دست یابد، اما بسیاری از بانکهای مرکزی در اقتصادهای در حال توسعه تاثیرگذاری مداخلات Dynamic Stochastic General Equilibrium طبق انتقاد لوکاس به مدلهای رایج اقتصادسنجی، اگر سیاستی را اجرا کنیم که قبلا" اجرا نشده و تأثیر آن بر دادههای تاریخی مشاهده نشده باشد، نمیتوان از ضرایب برآورد شده اقتصادسنجی برای پیشبینی آثار این سیاست استفاده کرد.
Tovar در سال 2008، به بررسی ویژگیهای ابزار استفادهشده برای تعیین سیاست پولی بهینه در بانکهای مرکزی یعنی الگوهای DSGE میپردازد و به این مطلب اشاره میکند که پیشرفتهای قابل توجهی در تصریح و برآورد مدلهای تعادل عمومی پویای تصادفی پس از گذشت پانزده سال از شروع بهکارگیری این مدلها، صورت گرفته است.