Abstract:
تقلید یعنی تبعیت عملی جاهل از عالم و تقلید فقهی یعنی تبعیت از کسی که در علوم
متعدد دینی و مقدمات آن تخصص داشته و برای اجتهادء یعنی استنباط احکام دین از
منابع آن» توانایی لازم را دارد.«اجتهاد» و «نقلید» از مسائل مهم دینی و مذهب شیعی
است که برای عموم دینداران در طول زمان» راه ارتباط و مسیر اتصال پویا به منابع دینی
را مهیا میکند تا آنان به احکام الهی دسترسی بهتری داشته باشند و دقیقا بدین چمهت.
این مقوله هدف شبهات و اشکالات متعدد قرار گرفته است. تحقیق پیش رو در صدد پاسخ
به برخی از آتهاست.
Machine summary:
تقلید یکی از راههای به دست آوردن احکام دین به بیان تفصیلیتر، هر مسلمانی برای به دست آوردن احکام و دستورات دین، ناچار است یا خود تلاش کند تا بین دستورهای رسیده، حکم مستند به شارع مقدس را به دست آورد و به آنها عمل کند که چنین کاری مستلزم سعی و زحمات فراوان بوده و به دانشهای مقدماتی نیاز دارد که باید به همه آنها احاطه داشته باشد تا بتواند به اصطلاح «اجتهاد» کند؛ یا در زمینه خاصی مانند نماز به هر کیفیتی که دستور رسیده در میان آیات و روایات و بیان علمای گذشته جستوجو کند به همه آنها توجه داشته و در صورت امکان طوری عمل کند که با هیچ یک مخالفتی نداشته باشد؛ مانند اینکه در جایی که نمیداند نماز شکسته یا کامل است، نماز را هم به صورت شکسته و هم کامل بخواند؛ در جایی که در حرام بودن عملی تردید دارد، آن را ترک کند و اگر در واجب بودن آن، شک دارد، بدان عمل کند بدین کار در اصطلاح فقهی، «احتیاط» میگویند؛ و راهکار سوم، اینکه برای بهدست آوردن حکم دینی خود به داناترین و مطلعترین فرد در زمان خود مراجعه کند و از توانایی او برای عمل به دستور الهی کمک بگیرد.
تقدم و تأخر احتیاط، اجتهاد یا تقلید در میان راههای سهگانه مذکور، مسیر احتیاط به جهت امتثال قطعی که ایجاد میکند در اولویت است؛ یعنی اگر کسی بتواند و برای تعیین کیفیت احتیاطِ موجب امتثال، اطلاعات کافی داشته باشد و عمل به احتیاط در مسئله مورد نظر او، ممکن باشد، ناچار باید همین مسیر را بپیماید؛ چرا که تبعیت یقینی از دستور خداوند به وسیله احتیاط حاصل میشود و شخص در این حالت اطمینان خواهد داشت که به وظیفه شرعی خود عمل کرده است[5].