Abstract:
نوشتار پیشرو، به منشا بیماری های جسمی در قرآن میپردازد. براساس آیات قرآن، خداوند، انسان را به زیباترین شکل و با سالم ترین جسم و صورت آفریده است؛ مطرح می کن د و به این معنا نقص و « احسن » چنان که قرآن خلقت بشر را با واژۀ بیماری در خلقت وی جای ندارد. آنچه شبهۀ تناقض را سبب شده، این است که قرآن و در آیات دیگر به « انسان » در برخی از آیات، بیماری ها را به خدا و در برخی دیگر به نسبت داده است. نگاشتۀ پیش رو با اشاره به آیات و دیدگاه مفسران ، به « شیطان » تحلیل و بررسی آنها پرداخته است. مقالۀ حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و براساس منابع کتابخانهای و با رویکرد تفسیر تطبیقی (قرآن و علوم) و با هدف شناخت منشا بیمارها و حل تعارض آیات تدوین شده، به این نتیجه رسیده است قرآن، بیمار ی ها و نقص عضو ها و معلولیت ها را حاصل بیتدبیری بشر می داند. به عبارت دیگر، انسان علت اصلی ورود بیماریها به بدن خود است.
Machine summary:
آنچه توهم تناقض را سبب شده، آن است که در برخی از آیات قرآن، منشأ بیماریها خدا و در برخی دیگر شیطان و در برخی انسان عنوان شده است که ظاهر آیات نشان از تناقض دارد؛ اما با بررسی آنها در مییابیم که این آیات نه تنها دارای تناقض نیستند، بلکه در طول هم هستند.
قرآن و نسبت دادن بیماری به شیطان خداوند در قرآنکریم برخی از سیئات و بیماریها را به شیطان نسبت میدهد؛ مانند اینکه شیطان «علت معدّه» و زمینهساز وقوع مشکلات برای حضرت ایوب( بود و چون شیطان زمینهساز سختیهایی برای او شده، سختیها به او نسبت داده شده است، نه اینکه علت اصلی و واقعی پیدایش سختیها شیطان باشد؛ بلکه علت اصلی و ایجاد کننده سختیها، خداوندمتعال است که برای امتحان و بالابردن درجۀ حضرت ایوب به شیطان اذن میدهد تا او و اطرافیانش را وسوسه کند و زمینهساز فشارهایی برای ایوب پیامبر بشود.
3. قرآن و نسبت دادن بیماری و بلایا به خداوند قرآن پیدایش همه چیز (حسنات و سیئات) را به خدا نسبت میدهد: (قُلْ کلٌُّ مِّنْ عِندِاللَّهِ( (نساء: 78)؛ «بگو: همۀ [اینها] از طرف خداست»؛ چون ایجاد کنندۀ همۀ عالم و وقایع آن، خداوندمتعال است و همۀ حوادث عالم؛ خوب یا بد، به اذن و اراده و قدرت او صورت میپذیرد و تا او نخواهد و قدرت ندهد، نه شیطان میتوان وسوسه کند و نه انسان میتواند بر صفحۀ هستی وجود داشته باشد تا انتخاب و ارادهای صورت دهد و حسنه یا سیئهای به او برسد.