Abstract:
محیط زیست مکانی برای بقا و رشد و نمو بشر بوده و بدون برخورداری از محیط زیستی سالم روح انسان به رشد و تعالی دست نخواهد یافت .متأسفانه در روند توسه یافتگی و صنعتی شدن کشورها چندان به حفاظت از محیط زیست توجه نشده و در فرآیند فعالیت های اقتصادی و صنعتی سودآور حمایت از محیط زیست از جایگاه قابل قبولی برخوردار نبوده است. در این چهارچوب مسئله پسماندها و مدیریت دفع آن ها به یکی از مسائل جدی محیط زیستی تبدیل شده است. تخلیه پسماندها در محیط زیست دریائی و غیردریائی موجب بروز مشکلاتی همچون ایجاد امراض گوناگون و نابودی برخی ازاکوسیستم ها از قبیل دریاها، تالاب ها و جنگل ها گردیده است. این مشکلات جامعه بین المللی را واداشت تا تمام ابزارهای موجود برای مقابله با آن ها را به کار بندد. در همین راستا روند توجه به آلودگی های محیط زیستی ناشی از پسماندها به طور جدی از دهه 1970 میلادی آغاز گردیده که منجر به تصویب اسناد متعدد بین المللی و نیز همکاری سازمان های بین المللی دولتی و غیردولتی برای مقابله با پسماندها گردید. همچنین دولت ها با ملاحظه اثرات ناگوار پسماندها بر شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خود سعی نمودند تا همگام با نظام بین الملل در توسعه قوانین داخلی خود در این زمینه کوشا باشند. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد.
The environment is a place for human survival and development, and without a healthy environment, the human soul will not achieve growth and excellence. Unfortunately, in the process of development and industrialization, countries have not paid much attention to environmental protection and in the process of profitable economic and industrial activities, environmental protection has not had an acceptable position. In this context, the issue of waste and waste disposal management has become one of the serious environmental issues. Disposal of waste in the marine and non-marine environment has caused problems such as various diseases and the destruction of some ecosystems such as seas, wetlands and forests. These problems have prompted the international community to use all available means to address them. In this regard, the process of paying attention to environmental pollution caused by waste began in earnest in the 1970s, which led to the ratification of numerous international instruments and the cooperation of international governmental and non-governmental organizations to deal with waste. Governments also sought to work diligently with the international system to develop their domestic laws in this area, given the adverse effects of waste on their economic, social, political and cultural conditions. The method of the present research is descriptive-analytical.
Machine summary:
وظيفه اصلي شوراي حکام ارتقاي همکاري هاي بين المللي براي حفظ محيط زيست و پيش بيني و اتخاذ روش هايي جهت ايجاد هماهنگي و همکاري در زمينه برنامه هاي 2- Basel Convention on the Control of Transboundary Movements of Hazardous Wastes and their Disposal, 1989.
٦ مرکز بين المللي تکنولوژي محيط زيست مجموعه خلاصه اي از تکنولوژي ها را براي مديريت پسماندها به طورکل و همچنين جريان هاي پسماندهاي خاص را توسعه داد، با اين نگاه که اطلاعاتي را در زمينه گزينه هاي مختلف تکنولوژي فراهم آورد و همچنين به سياست گذاران و تصميم گيرندگان تکنولوژي در شناسايي فناوري هاي مناسب با توجه به ويژگي هاي محلي اقتصادي ، زيست محيطي ، 6- Demostration, Pilot Projects, www.
در اين زمينه ، برنامه توسعه ملل متحد به کشورهاي درحال توسعه با برنامه هاي مديريت پسماند به منظور کاهش 12- United Nations Development Programme (UNDP) 13- www.
١٨ در زمينه مديريت پسماندها بيشتر برنامه هاي مؤسسه آموزش و تحقيق ملل متحد و دفاتر آن در حمايت از دولت ها، سازمان ها و ذي نفعان در توسعه ظرفيت به منظور حمايت از سلامت بشر و محيط زيست از مواد شيميايي و پسماندهاي خطرناک ميباشند.
برنامه محيط زيست سازمان ملل متحد (يونپ ) از جمله سازمان هاي بين المللي دولتي داراي صلاحيت جهاني است که حمايت و حفاظت از محيط زيست در برابر پسماندها را مورد توجه قرارداده و زمينه را براي تصويب کنوانسيون بازل در خصوص حمل ونقل فرامرزي پسماندهاي خطرناک و دفع آنها در سال ١٩٨٩ فراهم نمود.