Abstract:
مقدمه
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده و خودمهارگری بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان در سال تحصیلی 1401-1400 صورت گرفت. پژوهش حاضر ازنظر هدف تحقیق در دسته ی پژوهش های بنیادی و ازنظر روش جمع آوری داده ها در دسته ی پژوهش های توصیفی- همبستگی قرار دارد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان شاهین شهر در مقطع متوسطه در سال تحصیلی 1401 – 1400 بود که تعداد 350 نفر از آنها بهوسیلهی روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای جهت انتخاب نمونه ی تحقیق در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده پژوهش حاضر از 3 پرسشنامه ی الگوهای ارتباطی خانواده (فیتز پاتریک و ریچی، 1990)، فرم کوتاه خودمهارگری (تانجی و همکاران، 2004) و سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993) استفاده گردید. همچنین برای تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار spss-22 استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن بود که بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودمهارگری نقش معنی داری در پیشبینی سازگاری تحصیلی دارند. در زمینه ی الگوهای ارتباطی خانواده، جهتگیری گفتوشنود بهصورت مثبت و معنادار (r=0/36, p<0/01) و جهتگیری همنوایی بهصورت منفی و معناداری (r= -0/34, p<0/01) با سازگاری تحصیلی دانش آموزان رابطه داشت. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که بین خودمهارگری و سازگاری تحصیلی نیز رابطه ی مثبت و معناداری (r=0/32, p<0/01) وجود دارد.
نتیجه گیری
با توجه به مشخص شدن اهمیت نقش خانواده و الگوهای ارتباطی درون آن و خودمهارگری (در سازگاری تحصیلی دانشجویان) پیشنهاد می شود تا نهادهای آموزشی کلاس هایی در زمینه ی آموزش مهارت های ارتباطی موثر و آموزش خودمهارگری برای والدین و دانش آموزان در نظر بگیرند.
Machine summary:
جهت جمعآوری داده پژوهش حاضر از 3 پرسشنامهی الگوهای ارتباطی خانواده (فیتز پاتریک و ریچی، 1990)، فرم کوتاه خودمهارگری (تانجی و همکاران، 2004) و سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993) استفاده گردید.
یافتههای پژوهش حاضر حاکی از آن بود که بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودمهارگری نقش معنیداری در پیشبینی سازگاری تحصیلی دارند.
سپس ، این مفهوم در علوم دیگری مانند روانشناسی و جامعه شناسی نیز مورد استفاده قرار گرفت (یالیم 1 ، 2007)؛ اما در علم رفتاری مخصوصا روانشناسی، سازگاری و انطباق؛ به معنی، شیوه مسالمتآمیز کنار آمدن با محیط بیان شده است (بیکر و سیریاک، 1984؛ به نقل از عبدی و درخشانی، 1395).
با توجه به مطالب ذکر شده و وجود ارتباط بین متغیرهای پژوهش، پژوهشگر در پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا الگوهای ارتباطی و خودمهارگری بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان نقش دارند.
با توجه به تعداد جامعه آماری پژوهش حاضر تعداد مناسب برای این پژوهش 357 نفر میب > ابزار پ > پرسشنامه تجدید نظر شدهی الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ر > این ابزار توسط ریچی و فیتزپاتریک (1990) طراحی شده است و میزان توافق یا مخالفت پاسخ دهنده را با 26 ماده در مورد وضعیت روابط خانوادگی وی در محدوده 5 درجه اندازه گیری می کند.
همچنین با توجه به میزان R2 (ضریب تعیین) میتوان بیان کرد که الگوهای ارتباطی خانواده و خودمهارگری قادرند 19% از سازگاری تحصیلی دانش آموزان را پیشبینی میکنند.
بحث هدف اصلی این پژوهش بررسی الگوهای ارتباطی خانواده و خودمهارگری نقش معناداری در سازگاری تحصیلی دانش آموزان بود.