Abstract:
زمینه و هدف: دلیریوم تغییر حاد و نوسانی در وضعیت ذهنی بیمار است که با کاهش هوشیاری و اختلال در توجه همراه است و در مدت زمان کوتاه و به طور ناگهانی بروز میکند. هدف مطالعه حاضر بررسی میزان و عوامل مرتبط با دلیریوم در سالمندان بستری در بیمارستانهای آموزشی منتخب شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی مقطعی بوده و جامعه آماری تمامی سالمندان بستری شده در بخش اورژانس و داخلی بیمارستانهای فیروزآبادی و رسول اکرم (ص) میباشد. شیوه نمونهگیری به صورت تصادفی ساده بود و سیصد سالمند دارای معیارهای ورود، وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه دموگرافیک، تاریخچه ی پزشکی و از ابزار ۴AT جهت ارزیابی دلیریوم استفاده شد. همچنین بیومارکرهای خونی مرتبط مورد بررسی قرار گرفت. دادهها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ شد. در آمار توصیفی به میانگین، انحراف معیار و در آمار استنباطی همبستگی پیرسون استفاده و در مطالعه حاضر سطح معناداری ۰۵/۰ تعیین شد. نتایج: میانگین سن بیماران ۸/۷۷ ± ۷۰/۹۱ سال بود؛ ۵۳% بیماران مرد بودند؛. ۶۲% متاهل بودند. سی و یک درصد از سالمندان در معرض دلیریوم و ۴۳% از بیماران مورد مطالعه دارای دلیریوم بودند. ارتباط معناداری بین وضعیت دلیریوم بیماران با سابقه پلی فارماسی (۰. ۰۰۱> P، ۰. ۵۰۳=r)، استقلال در عملکرد روزانه در منزل (۰. ۰۰۱> P، ۰. ۴۰۴=r)، سابقه بستری در بیمارستان در یک ماه اخیر (۰. ۰۰۱> P، ۰. ۳۹۰=r)، اختلال شنوایی و بینایی بیماران (به ترتیب ۰. ۰۰۱=P، ۰. ۳۶۲=r و ۰. ۰۰۶=P، ۰. ۳۸۲=r)، سابقه بیماری اختلال شناختی (۰. ۰۰۲=P، ۰. ۳۵۰=r)، پارکینسون و سابقه درمان تخصصی افسردگی (به ترتیب ۰. ۰۰۴=P، ۰. ۳۰۱=r و ۰. ۰۱۲=P، ۰. ۲۱۸=r)، سابقه درد مزمن (۰. ۰۴۳=P، ۰. ۲۵۱=r) وجود داشت. نتیجهگیری: شناسایی و تشخیص اولیه سندروم دلیریوم میتواند از بروز پیامدهای نامطلوب پیشگیری کند. به منظور شناسایی اولیه این سندروم لازم است فاکتورهای خطر این سندروم شناسایی شود و مداخلاتی متناسب و جامع در جهت کاهش اثرات سوء این سندروم برای سالمندان مبتلا به دلیریوم در بیمارستانها ارائه گردد.
Background and Purpose: Delirium is an acute and fluctuating change in the patient’s mental state associated with decreased alertness and attention deficit disorder that occurs abruptly. This study aimed to investigate the prevalence of delirium-related factors in older adults hospitalized in selected teaching hospitals in Tehran, Iran.
Methods: The present study is a cross-sectional analysis and the statistical population is all the elderly hospitalized in the emergency and internal wards of Firoozabadi and Rasoul Akram hospitals. The sampling method was simple random and three hundred elderly people with inclusion criteria were included in the study. In order to collect the required information, a demographic questionnaire, medical history and 4AT tools were used to assess delirium. Related blood biomarkers were also examined. After collection, the data were entered into SPSS software version 24. In descriptive statistics, mean, standard deviation and in inferential statistics, Pearson correlation were used and in the present study, a significance level of 0.05 was determined.
Results: The mean age of patients was 70.91±8.77 years, 53% of patients were male, and 62% were married. Thirty-one percent of the elderly were exposed to delirium and 43% of the patients had delirium.There was a significant relationship between patients’ delirium status and history of polypharmacy (P
Conclusion: Early detection and diagnosis of delirium syndrome can prevent adverse outcomes. In order to initially identify this syndrome, it is necessary to identify the risk factors of this syndrome and to provide appropriate and comprehensive interventions to reduce the adverse effects of this syndrome for the elderly with delirium in hospitals.