Abstract:
دوره ناصرالدین شاه (۱۳۱۳- ۱۲۹۶ ق) از مقاطعی در تاریخ ایران است که کثرت آمد و شد سیاحان و مستشرقان و مبلغان مذهبی به کشور سبب شد آثار بسیاری در باب مناسبات و تعاملات و مقالات و فرهنگ و سلوک ایرانیان تلف شود. این گروه که هر یک با هدفی به ایران سفر کرده بودندء هر یک از دیدگاه خود به ایران و ایرانی پرداخته اند.که در مجموع این دیدگاه از سه خحصوصیت عمده برخوردار است اول قدرت اجتماعی زن و نفوذ او در ایران بسیاری قوی استء دوم قدرت مذهبی و اعتقادی دینی زن ایرانی که بسیار عمیق است و سوم دارای ظاهری زیبا و خوش سیما است. مساله اصلی این مقاله بررسی جایگاه اجتماعی زنانء با استناده مشاهدات و تالیفات مستشرقان و سیاحان به نحوه حضور زنان ایرانی در اجتماع و همچنین به مشارکت اجتماعی زنان پرداخته می شود. روش مورد استفاده در این پژوهش تاریخی» تحلیل داده های جمع آوری شده از منابع مکتوب با رویکردهای توصیفی-تحلیلی است.
The era of Naser-al-Din Shah (1264-1373) is part of the history of Iran, which in
the frequent traffic of travelers and orientalists and missionaries to the country,
caused to many works regarding Iranian interactions, articles, culture and custom.
This group, that each has been traveled to Iran with special purpose, has paid
attention to Iran and Iranian with his viewpoint.
In general, this view has three main characteristics, first, the social power of a
woman and her influence to Iran is strong. The second, the religious power and
religious belief of the Iranian woman that is very deep. Third, to have beautiful
and personable appearance. The main issue of this paper is to examine the social
position of women by attribution, observations and compilations of oriental and
traveler about presentment of Iranian women in the society as well as the social
participation of women. The method used in this historical research is analyzing
the data collected from written sources by descriptive-analytic approaches.
Machine summary:
com ٢ دانشجوي دکتري تاريخ تمدن ملل اسلامي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بافت ، گروه تاريخ ، استان کرمان ، ايران ٣ دانشجوي کارشناسي ارشد جغرافيا و برنامه ريزي گردشگري، واحد علوم تحقيقات ، تهران ، ايران 1 مقدمه از آن هنگام پاي جهانگردان اعم از سياحان ، سياست پيشگان ، مبلغان ديني و بازرگانان خارجي به ايران باز شد، ايشان به فراخور حال و کار خويش داستان و مشاهدات خويش را قلمي کرده اند و نتيجه اين تلاش ها، آثاري است که هر يک به نوعي به توصيف و تشريح ايران و ايرانيان پرداخته اند اين گونه متون که اغلب به نام سياحت نامه يا سفرنامه شناخته شده اند، گنجيه اي از اطلاعات هستند که از طريق آنها، گاه مي توان به واقعيت هايي از وضع سياسي، اقتصادي و تاريخ مردم و منطقه پي برد که دستيابي به آنها از طريق کتاب هاي تاريخي ميسر نيست .
» (پولاک، ١٣٦٨: ١٤١) خاطرات ليدي شل به عنوان يک زن که نسبت به مسائل اين گروه و قشر اجتماعي حساس بوده است در مبحث ازدواج و موقعيت زنان در اندرون خانه را مي توان مورد توجه قرار داد نمونه هاي آن در خاطراتش از جمله : «وضع زن روستايي و عشاير به مراتب بهتر از زنان شهري است ، چون اغلب خواسته هاي آنان به وسيله شوهرانشان اجابت مي شود و طلاق در ميانشان کمتر اتفاق مي افتد و مردها هم معمولا بيش از يک زن نمي گيرند.